Μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακών νοσημάτων διατρέχουν τα άτομα με σοβαρή ψωρίαση. Η έρευνα έχει δείξει ότι η στεφανιαία μικροαγγειακή δυσλειτουργία είναι ένας πιθανός τρόπος που η δερματοπάθεια μπορεί να προκαλέσει αύξηση του κινδύνου προβλημάτων στην καρδιά. Πρόσφατα μια ελληνοιταλική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Journal of Investigative Dermatology το ανέδειξε.
Οι ερευνητές επιδίωξαν να μάθουν τους μηχανισμούς με τους οποίους αυξάνεται ο κίνδυνος, και στράφηκαν στη συγκεκριμένη δυσλειτουργία. Διαπίστωσαν ότι το ποσοστό των ψωριασικών ασθενών με σοβαρή νόσο αντιμετωπίζουν περισσότερες πιθανότητες καρδιαγγειακών επιπλοκών και γι’ αυτό θα πρέπει να εξετάζονται από καρδιολόγο και να λαμβάνουν θεραπεία εάν διαπιστώνεται μικροαγγειακή δυσλειτουργία.
«Η ψωρίαση είναι δερματική πάθηση που απασχολεί υψηλό ποσοστό του πληθυσμού. Ο αριθμός των ανθρώπων που πάσχουν από αυτήν διαφέρει από χώρα σε χώρα. Για παράδειγμα, στη Νορβηγία το 8,5% του πληθυσμού έχει ψωρίαση, αλλά μόνο το 0,91% των αμερικανών.
Πρόκειται για μια χρόνια κατάσταση, όπου τα κύτταρα του δέρματος ανανεώνονται ταχύτερα από το φυσιολογικό, ανεβαίνουν στην επιφάνεια εντός λίγων ημερών αντί για εβδομάδες μετά, με συνέπεια την εμφάνιση ερυθρότητας και επ’ αυτής λευκών ή αργυρόχρωμων φολίδων, που μπορεί να καλύψουν μέρος ή το σύνολο του σώματος. Αυτές μοιάζουν με λέπια και προκαλούν κνησμό στους ασθενείς.
Αποτελεί αποτέλεσμα μιας φλεγμονώδους αντίδρασης στην υπερβολική αντίδραση του ανοσοποιητικού και τα αίτια είναι είτε κληρονομικά, είτε πηγάζουν από τον τρόπο ζωής. Έχει βρεθεί ότι η παχυσαρκία, το κάπνισμα, το αλκοόλ και το στρες αυξάνουν τις πιθανότητες εμφάνισής της, όπως και η έλλειψη ηλιακού φωτός – γι’ αυτό και στη Σκανδιναβία τα ποσοστά των ασθενών είναι υψηλότερα απ’ ότι στις χώρες με μεγαλύτερη ηλιοφάνεια τον χρόνο», εξηγεί ο Δερματολόγος – Αφροδισιολόγος δρ Χρήστος Στάμου.
Συγκριτικά με τα άτομα που δεν έχουν ψωρίαση, η οποία, σημειωτέον, δεν είναι μεταδοτική πάθηση, εμφανίζουν συχνότερα υπέρταση, παχυσαρκία και δυσλιπιδαιμία, που έχουν άμεση επίπτωση στην καρδιά, αλλά και νοσήματα που σχετίζονται με τα αγγεία, όπως περιφερική αρτηριακή νόσο. Κινδυνεύουν επίσης περισσότερο να διαγνωστούν με κάποια χρόνια νεφρική νόσο.
Από όλους τους ψωριασικούς ασθενείς, μεγαλύτερες ακόμα πιθανότητες αντιμετωπίζουν όσοι έχουν ψωριασική αρθρίτιδα, δηλαδή 1 στους 5 πάσχοντες από ψωρίαση.
Όσοι πάσχουν από σοβαρή μορφή της δερματοπάθειας, είναι πιθανότερο να υποφέρουν και από μεταβολικό σύνδρομο, το οποίο προκαλεί άθροιση λιπαρών ουσιών στα τοιχώματα των αρτηριών, αυξάνοντας το ενδεχόμενο πρόωρου θανάτου, αφού επηρεάζει τη λειτουργία των στεφανιαίων μικροαγγείων. Συνέπεια της δυσλειτουργίας αυτής είναι η ανεπαρκής καρδιακή αιμάτωση, οι αθηροθρομβωτικές και ισχαιμικές επιπλοκές.
Ορμώμενοι από αυτήν τη γνώση οι Ιταλοί και οι Έλληνες επιστήμονες εξέτασαν διαθωρακικά ηχοκαρδιογραφήματα Doppler 448 ψωριασικών ασθενών και διαπίστωσαν ότι το 31,5% αυτών είχαν στεφανιαία μικροαγγειακή δυσλειτουργία. Εκείνοι με πιο σοβαρή μορφή ψωρίασης, ή που είχαν την πάθηση περισσότερο καιρό, όσοι είχαν ψωριασική αρθρίτιδα ή υψηλή αρτηριακή πίεση συσχετίστηκαν ανεξάρτητα με τη δυσλειτουργία. Βρήκαν επίσης ότι εάν η σοβαρότητα της πάθησης επιδεινωνόταν κατά 1 μονάδα και όταν αυξανόταν κατά 1 έτος ο χρόνος από την αρχική εμφάνιση της πάθησης, ο κίνδυνος στεφανιαίας μικροαγγειακής δυσλειτουργίας επίσης αυξανόταν κατά 5,8% και 4,6%, αντίστοιχα.
Εκτός από την παραπομπή σε καρδιολόγο, επιβάλλεται η ύφεση των συμπτωμάτων της ψωρίασης, προκειμένου να αποκατασταθεί η δυσλειτουργία και αποτραπεί το ενδεχόμενο εμφράγματος του μυοκαρδίου και καρδιακής ανεπάρκειας.
«Εκτός, λοιπόν, από την αντιμετώπιση των δερματικών συμπτωμάτων της ψωρίασης, η εφαρμογή αγωγών για την ψωρίαση ενδεχομένως να αποτρέπει και επιπλοκές της, όπως τα καρδιαγγειακά συμβάματα.
Στη φαρέτρα μας υπάρχουν αρκετά φάρμακα που αποδεδειγμένα οδηγούν σε ύφεση αυτών, τα οποία όμως πρέπει να χορηγούνται αφού έχουν ληφθεί υπόψη η ηλικία, άλλες συνυπάρχουσες παθήσεις και φαρμακευτικές αγωγές, όπως και η αποτελεσματικότητα προηγούμενων θεραπειών της ψωρίασης.
Τα φάρμακα που δίδονται για την αντιμετώπιση της ψωρίασης ανακόπτουν την ταχύτητα ανανέωσης των κυττάρων που έχουν ως αποτέλεσμα την εμφάνιση φλεγμονής και φολίδων. Μεταξύ άλλων, συστήνεται η εφαρμογή σαλικυλικού οξέως, πίσσας από άνθρακα, τοπικά κορτικοστεροειδή ή ρετινοειδή, κρέμες, λοσιόν και διαλύματα καλσιποτριένης. Υπάρχουν αγωγές με χάπια, και επί αδυναμίας λήψης τους ή και παράλληλα με αυτές μπορεί να εφαρμοστεί και φωτοθεραπεία. Η μέθοδος αυτή αντιμετώπισης των συμπτωμάτων χρησιμοποιεί την ακτινοβολία UB, συχνά σε συνδυασμό με ένα φωτοευαισθητοποιητικό φάρμακο (ψωραλένια) για την επιβράδυνση της ανανέωσης των κυττάρων.
Τα excimer laser είναι επίσης αποτελεσματικά και χρησιμοποιούνται περισσότερο σε ασθενείς που έχουν αναπτύξει συμπτώματα στο τριχωτό της κεφαλής.
Παράλληλα με την οποιαδήποτε αγωγή επιλεγεί, οι ασθενείς θα πρέπει να φροντίζουν τον εαυτό τους, διακόπτοντας το κάπνισμα, διατηρώντας το βάρος τους σε φυσιολογικά επίπεδα, τρώγοντας σωστά και ελέγχοντας το στρες», καταλήγει ο δρ. Χρήστος Στάμου.
by 