Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο The British Journal of Dermatology προσέθεσε το αντιλαμβανόμενο ψυχολογικό στρες στους μέχρι σήμερα γνωστούς παράγοντες κινδύνου για εμφάνιση έρπητα ζωστήρα. Αυτοί ήταν η γήρανση, εξαιτίας της μειωμένης ανοσίας στις λοιμώξεις, τα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα, η ύπαρξη καρκίνου και το οικογενειακό ιστορικό.
Η επώδυνη αυτή πάθηση οφείλεται σε λοίμωξη από τον ιό της ανεμοβλογιάς, ο οποίος παραμένει για πάντα στο σώμα σε λανθάνουσα κατάσταση, αφού δεν υπάρχει τρόπος εκρίζωσής του.
Υπό ορισμένες συνθήκες μπορεί να ενεργοποιηθεί ακόμα και πολλά χρόνια μετά την αρχική επαφή με τον ιό.
«Δεδομένης της αρνητικής επίδρασης του στρες στην κυτταρική ανοσία, η επιστημονική κοινότητα πραγματοποιεί μελέτες για να εξετάσει εάν το ίδιο ισχύει και στην πρόκληση του έρπητα ζωστήρα. Τα ευρήματα, ωστόσο, δεν συμφωνούν μεταξύ τους. Κάποιες μελέτες απέκλεισαν την πιθανότητα να παίζει ρόλο, ενώ κάποιες άλλες έδειξαν ότι πράγματι αποτελεί το στρες παράγοντα κινδύνου για εμφάνιση έρπητα ζωστήρα, προσδιορίζοντας το ποσοστό της αυξημένης πιθανότητας στο 40% τουλάχιστον σε εκείνους που αντιμετωπίζουν πιεστικά ή θλιβερά γεγονότα στη ζωή τους, σε σχέση με όσους η ζωή τους δεν κατακλύζεται από τέτοια γεγονότα», σημειώνει ο Δερματολόγος – Αφροδισιολόγος δρ Χρήστος Στάμου.
Δανοί ερευνητές, θέλοντας να αποσαφηνίσουν το θέμα, διεξήγαν μια μελέτη σε 77.310 ανθρώπους άνω των 40 ετών από την 1η Μαΐου 2010 έως την 1η Ιουλίου 2014 ή μέχρι την εμφάνιση του έρπητα ζωστήρα ή μέχρι το θάνατό τους ή τη μετανάστευσή τους, ανάλογα ποιο από αυτά προέκυψε πρώτο.
Έδωσαν στους συμμετέχοντες ένα ερωτηματολόγιο, στο οποίο υπήρχαν ερωτήσεις για την ηλικία, το φύλο και άλλα δημογραφικά στοιχεία, για τη ζωή τους, την υγεία τους, τις κοινωνικές σχέσεις τους, τις επιπτώσεις της νόσου, κ.ά.
Επιπλέον, τους έθεσαν ερωτήσεις για το εάν βίωσαν γεγονότα που τα θεώρησαν απρόβλεπτα, ή που δεν τα περίμεναν και δεν μπορούσαν να ελέγξουν και το πώς τα εξέλαβαν – δηλαδή εάν, για παράδειγμα, ήταν συντριπτικά για την ψυχολογία τους – προκειμένου να αξιολογήσουν το στρες.
Συνυπολόγισαν και άλλους παράγοντες κινδύνου για εμφάνιση έρπητα ζωστήρα, όπως κι αν έκαναν χρήση προϊόντων καπνού ή αλκοόλ, το βάρος τους και τα επίπεδα δραστηριότητάς τους.
Από τα ευρήματα κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι θα πρέπει να περιλαμβάνεται στους παράγοντες εκείνους που αυξάνουν τις πιθανότητες εμφάνισης της νόσου σε άτομα που έχουν περάσει τα 40.
«Η εκδήλωση συμπτωμάτων μετά τη μόλυνση του ανθρώπου από τον ιό varicella zoster (VZV), ο οποίος είναι ο ίδιος που προκαλεί την ανεμοβλογιά, ξεκινά μετά από 11-13 ημέρες. Στο δέρμα εμφανίζονται ερυθρά, κνησμώδη σπυράκια που προκαλούν φαγούρα και διαρκούν περίπου 1 εβδομάδα.
Παράλληλα ο ασθενής εμφανίζει πυρετό, πονόλαιμο αδιαθεσία και μειωμένη όρεξη. Μετά την ανάρρωση ο ιός παραμένει στο σώμα εισέρχεται στα αισθητικά νεύρα και παραμένει σε αδράνεια στο νευρικό σύστημα»,
«Όταν επανεμφανιστεί σε ανύποπτο χρόνο, ως έρπης ζωστήρ πια, προκαλεί αρχικά καύσο, κνησμό και πόνο στη περιοχή και λίγες μέρες μετά φυσαλίδες εμφανίζονται επώδυνες φυσαλίδες, οι οποίες σχηματίζουν μια “ζώνη”, γεμίζουν υγρό, σπάνε και καλύπτονται με κρούστα. Η περιοχή που θα εκδηλωθεί εξαρτάται από την κατανομή του νευροτομίου που έχει προσβληθεί.
Εκτός από τα δερματικά συμπτώματα, ο ασθενής εμφανίζει κόπωση, πυρετό, ρίγη και πονοκέφαλο, ανακατωσούρα στο στομάχι και πρησμένους λεμφαδένες. Ευτυχώς, τις περισσότερες φορές ο έρπης ζωστήρ εκδηλώνεται μόνο μια φορά στη ζωή του ασθενή»,
Σημαντική είναι η αναζήτηση διάγνωσης την πρώτη μέρα των συμπτωμάτων, καθώς έτσι ελαχιστοποιείται η πιθανότητα εμφάνισης πόνου μετά την ύφεση του εξανθήματος (μεταερπητική νευραλγία).
Έτσι επισπεύδεται η έναρξη της θεραπείας -η οποία περιλαμβάνει από του στόματος φάρμακα και συγκεκριμένα αντιικά και παυσίπονα- για να εξασφαλιστεί η μέγιστη αποτελεσματικότητά τους. Η μεθερπητική νευραλγία είναι σε ορισμένους ανθρώπους ανυπόφορη, τόσο που τα παυσίπονα δεν τους ανακουφίζουν τον πόνο και πρέπει να απευθυνθούν σε ειδικό γιατρό διαχείρισης πόνου.
«Ο εντοπισμός των ατόμων που είναι επιρρεπή στην εμφάνιση έρπητα ζωστήρα και η παραπομπή όσων υποφέρουν από έντονο στρες σε ειδικούς για την αποτελεσματική διαχείρισή του, θα μπορούσαν να μειώσουν αισθητά τον κίνδυνο εμφάνισης αυτής της επώδυνης πάθησης, η οποία, σημειωτέον, μπορεί να οδηγήσει σε επικίνδυνες επιπλοκές, όπως απώλεια όρασης, προβλήματα στην ισορροπία ή την ακοή και ερπητική εγκεφαλίτιδα», καταλήγει ο δρ Χρήστος Στάμου.
by 