Αρνητικός είναι ο αντίκτυπος της πανδημίας σε πολλές πλευρές της υγειονομικής περίθαλψης από την έναρξή του το 2019 έως και σήμερα. Μεταξύ των πολλών επιπτώσεων περιλαμβάνεται και η απροθυμία των ανθρώπων να επισκεφθούν υγειονομικές δομές και γιατρούς για κάθε πρόβλημα υγείας, όπως και για τους προγραμματισμένους εμβολιασμούς τους.
Αν και τα ποσοστά των ανθρώπων που αναζητούν ιατρικές συμβουλές δια ζώσης μπορεί να είναι χαμηλά, δεν συμβαίνει το ίδιο και με εκείνους που επιθυμούν να εμβολιαστούν κατά του ιού των ανθρωπίνων θηλωμάτων!
«Πρόκειται για έναν ιό που έχει πάρα πολλούς τύπους – μέχρι σήμερα έχουν αναγνωριστεί πάνω από 200 – ο οποίος μπορεί να προκαλέσει μολύνσεις σε κάθε σημείο του δέρματος. Θεωρείται σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα, γιατί 40 περίπου από αυτούς τους τύπους κολλάνε μέσω σεξουαλικής επαφής, μολύνοντας σημεία της πρωκτογεννητικής περιοχής και των δύο φύλων. Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν προκαλεί συμπτώματα και γι’ αυτό οι ασθενείς δεν αντιλαμβάνονται τη λοίμωξη.
Ακόμα κι αν το ανοσοποιητικό δεν πολεμήσει επαρκώς τον ιό και αναπτυχθούν τελικά συμπτώματα, τα οποία ποικίλλουν ανάλογα με την ανατομική περιοχή, αυτά δεν είναι επικίνδυνα, τουλάχιστον στις περισσότερες περιπτώσεις. Υπάρχουν, όμως, κάποιοι τύποι που ενοχοποιούνται για καρκίνο, όπως ο 16 και ο 18.
Ο αποτελεσματικότερος τρόπος προστασίας από τον HPV είναι ο εμβολιασμός, καθώς τα προφυλακτικά δεν αποκλείουν τη μόλυνση», σημειώνει ο Δερματολόγος – Αφροδισιολόγος δρ Χρήστος Στάμου.
Τα τελευταία χρόνια έχουν αποδώσει οι προσπάθειες ενημέρωσης των ανθρώπων σχετικά με τα εμβόλια κατά του ιού, αφού οι όποιες αντιρρήσεις ή αμφιβολίες έχουν αρθεί σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Στο θέμα αυτό ενέκυψαν επιστήμονες από το Ντάλας (Τέξας, ΗΠΑ) οι οποίοι εξέτασαν τον αριθμό των εμβολιασμών που πραγματοποιήθηκαν προ και μετά κορωνοϊού, προκειμένου να βρεθεί σε ποιες ηλικίες πρέπει να εστιαστεί και προωθηθεί ο εμβολιασμός κατά του ιού των ανθρωπίνων θηλωμάτων.
Αντλώντας στοιχεία από τα ηλεκτρονικά αρχεία του Children’s Health Medical Group στο Ντάλας συγκεκριμένα για τα άτομα ηλικίας 9-22 ετών που έπρεπε να εμβολιαστούν έναντι του HPV και αν τελικά προχώρησαν σε αυτόν, διαπίστωσαν ότι περισσότερα εμβολιάστηκαν τη διετία 2020-21 παρά το 2019. Μάλιστα, η αύξηση αυτή εν μέσω κορωνοϊού σημειώθηκε ενώ ο αριθμός των επισκέψεων μειώθηκε κατά 19,3% το 2021 έναντι εκείνων που πραγματοποιήθηκαν του 2019.
Οι ερευνητές εντόπισαν επίσης και τη λιγότερο πρόθυμη να εμβολιαστεί ομάδα. Ήταν τα παιδιά ηλικίας 9-10 ετών (μόλις το 0,3% εμβολιάστηκε), παρότι οι επισκέψεις στο γιατρό ήταν συχνές (34,7% των επισκέψεων που πραγματοποιήθηκαν).
Από τα ευρήματα της μελέτης, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό JAMA Network Open, φαίνεται ότι έχει γίνει συνείδηση στους Αμερικανούς η αναγκαιότητα εμβολιασμού των παιδιών τους όταν αυτά κλείνουν τα 13 τους χρόνια και μέχρι σχεδόν την ενηλικίωσή τους, αφού το 75% έκανε τουλάχιστον 1 δόση εμβολίου το 2020, έναντι 72% το 2019.
Θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι ο αρμόδιος φορέας των ΗΠΑ συστήνει τον εμβολιασμό στα παιδιά ηλικίας 9-12 ετών, ενώ στην Ελλάδα ξεκινά από τα 12.
Όπως τονίζει, όμως, ο δρ Στάμου, τα υπάρχοντα εμβόλια δεν καλύπτουν από το σύνολο των τύπων του ιού, αλλά μόλις από 9. Τα παιδιά που λαμβάνουν την πρώτη δόση πριν τα 15 χρειάζονται 2 δόσεις, ενώ τα μεγαλύτερα μία επιπλέον.
Από τους ειδικούς συστήνεται να ξεκινά ο εμβολιασμός κατά το δυνατόν σε νεαρότερη ηλικία. Οι λόγοι είναι αφενός καλύτερη αντίδραση του ανοσοποιητικού και αφετέρου η πειθαρχία των παιδιών σε αυτές της ηλικίες, που τους δίνει μεγαλύτερες πιθανότητες ολοκλήρωσης του εμβολιασμού συγκριτικά με τους εφήβους που αντιδρούν και συχνά δεν επισκέπτονται τον γιατρό για τη χορήγηση των επόμενων δόσεων.
«Παρότι ο αριθμός των τύπων που καλύπτουν τα εμβόλια είναι εξαιρετικά μικρός συγκριτικά με το σύνολό τους, ο εμβολιασμός αποτρέπει έως και το 90% των καρκίνων που αναπτύσσονται εξαιτίας της μόλυνσης από τον συγκεκριμένο ιό!», τονίζει με έμφαση ο δρ Στάμου
Για τους ανθρώπους που μολύνονται και παρουσιάζουν είτε μυρμηγκιές σε κάποιο σημείο του δέρματος, είτε κονδυλώματα υπάρχουν φάρμακα που εφαρμόζονται επάνω στη βλάβη. Απαραίτητη προϋπόθεση επιτυχίας είναι η προσήλωση στην αγωγή και ο περιορισμένος αριθμός ή η έκτασή τους. Όταν αυτές δεν συντρέχουν, επιλέγεται μια άλλη αγωγή από τις μέχρι σήμερα διαθέσιμες. «Αυτές είναι η χειρουργική αφαίρεση του κονδυλώματος ή της μυρμηγκιάς, η κρυοχειρουργική με υγρό άζωτο, η ηλεκτροχειρουργική, η υπερηχητική χειρουργική αναρρόφηση, η Mohs χειρουργική επέμβαση για τα γιγαντιαία κονδυλώματα.
Εκείνη όμως που έχει κερδίσει το περισσότερο έδαφος τα τελευταία χρόνια είναι η εξάχνωση με λέιζερ διοξειδίου του άνθρακα. Αιτίες είναι ότι προκαλεί μικρότερο πόνο και προσφέρει ταχύτερη θεραπεία», καταλήγει ο δρ Χρήστος Στάμου.
by 