Η ικανότητα αναγνώρισης των κοινών δερματοπαθειών είναι εξαιρετικά πολύτιμη σε όλους τους τομείς της ιατρικής. Ιδιαίτερα στην παιδοδερματολογία είναι σημαντικό να αναγνωρίζονται οι αλλοιώσεις του δέρματος, διότι μέσω αυτών εντοπίζονται δυνητικά σημαντικές συστηματικές νόσοι, όπως μηνιγγοκοκκαιμία ή ανεμοβλογιά.

Το δέρμα λειτουργεί ως ένα κρίσιμο εμπόδιο για τη μόλυνση και την αφυδάτωση και ως εκ τούτου είναι σημαντικό να έχουμε κατά νου ότι η ασθένεια ή διαταραχή της φυσιολογικής λειτουργίας του δέρματος μπορεί να οδηγήσει σε σημαντική νοσηρότητα και θνησιμότητα, ιδιαίτερα σε βρέφη που είναι πιο ευάλωτα στην απώλεια θερμότητας, την αφυδάτωση και τη μόλυνση. Περαιτέρω, οι δερματικές νόσοι είναι τόσο κοινές που το 1/3 των επισκέψεων σε ιατρούς αφορά σε δερματολογικές ενδείξεις.

Ορισμένες ασθένειες που επηρεάζουν το δέρμα, τα μαλλιά ή τα νύχια είναι πιο συχνές στα παιδιά. Ορισμένες δε από αυτές εμφανίζονται μόνο στα παιδιά.

Παιδικές δερματικές παθήσεις που είναι συχνές και ένας παιδοδερματολόγος είναι πιθανό να θεραπεύσει είναι:

  • Η ατοπική δερματίτιδα (η αλλιώς ατοπικό έκζεμα)
  • Συγγενή Σημάδια, συμπεριλαμβανομένων κηλίδων χρωστικής
  • Ψωρίαση
  • Εκ γενετής ασθένεια του δέρματος
  • Λοιμώξεις του δέρματος
  • Λεύκη
  • Μυρμηγκιές

Παιδοδερματολογια και ηλιοπροστασια στα παιδιά

Όλοι χρειαζόμαστε κάποια έκθεση στον ήλιο, η οποία είναι η κορυφαία πηγή της βιταμίνης D, και βοηθά το σώμα μας να απορροφήσει το ασβέστιο για δυνατά, υγιή οστά. Όμως δεν απαιτείται πολύς χρόνος στον ήλιο για τη λήψη της βιταμίνης D που χρειαζόμαστε και η επαναλαμβανόμενη απροστάτευτη έκθεση στην υπεριώδη ηλιακή ακτινοβολία (UV) μπορεί να προκαλέσει ζημιά στο δέρμα, βλάβη στα μάτια, καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος και καρκίνο του δέρματος. Ακόμη και στα είκοσι τους οι άνθρωποι μπορούν να αναπτύξουν καρκίνο του δέρματος.

Τα περισσότερα παιδιά έχουν την μεγαλύτερη έκθεση στον ήλιο πριν από την ηλικία των 18, για αυτό είναι σημαντικό οι γονείς να διδάξουν στα παιδιά τους πώς να απολαύσουν τη διασκέδαση στον ήλιο με ασφάλεια. Λαμβάνοντας τις σωστές προφυλάξεις μπορεί να μειωθούν σημαντικά οι πιθανότητες ανάπτυξης καρκίνου του δέρματος.

Τα βρέφη έως 6 μηνών δεν έχουν καθόλου μελανίνη, γεγονός που τα καθιστά εξαιρετικά ευαίσθητα στον ήλιο και στις παιδικές δερματικές παθήσεις. Μέχρι 2 ετών η παραγόμενη μελανίνη κατανέμεται στο δέρμα, υπάρχει δηλαδή προστασία αλλά όχι ικανοποιητική.

Για το λόγο αυτό η ήλιο-αποφυγή ιδίως ,και η λήψη ήλιο-προστατευτικών μέσων όπως αντηλιακό και κατάλληλα ρούχα και καπέλα είναι απαραίτητα για την αποφυγή φωτοεπιδεινούμενων παιδικών δερματικών παθήσεων. Η απροστάτευτη έκθεση στον ήλιο είναι ακόμα πιο επικίνδυνη για τα παιδιά με:

  • Σπίλους στο δέρμα ή με τάση ανάπτυξης σπίλων (λόγω κληρονομικότητας)
  • Πολύ ανοιχτόχρωμο δέρμα και μαλλιά
  • Οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του δέρματος, συμπεριλαμβανομένου του μελανώματος

Θα πρέπει να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί σχετικά με τη προστασία από τον ήλιο, αν το παιδί σας έχει έναν ή περισσότερους από τους παραπάνω παράγοντες υψηλού κινδύνου.

Παιδοδερματολογια και εκ γενετης σημαδια

Τα νεογέννητα έχουν συχνά προσωρινά σπυράκια ή κηλίδες, που σύντομα εξαφανίζονται καθώς προσαρμόζονται στη ζωή έξω από τη μήτρα. Είναι επίσης αρκετά κοινό να εμφανιστούν σημάδια στο δέρμα τους κατά τη γέννηση ή λίγο μετά. Τα σημάδια κυμαίνονται από σχεδόν απαρατήρητα έως παραμορφωτικά.

Κοινά Εκ Γεννητής Σημάδια

Μογγολικές κηλίδες ή γκρι σπίλος της παιδικής ηλικίας ή δερματική μελάνωση

  • Κηλίδα χρώματος μπλε-γκρι πάνω από τους γλουτούς ή στη πλάτη ή στα πόδια
  • Μπορεί να μοιάζουν με μώλωπες
  • Κοινό σε σκουρόχρωμα βρέφη
  • Εμφανίζονται λόγω της παρουσίας άτυπων μελανοκυττάρων βαθειά εντός του χορίου
  • Τείνουν να ξεθωριάζουν με το 1ο έτος της ζωής, μπορεί να συμβεί όμως νωρίς στην ενήλικη ζωή
  • Δεν απαιτείται θεραπεία αλλά παρακολούθηση

Αιμαγγείωμα της παιδικής ηλικίας ή τριχοειδή αιμαγγείωμα

  • Διογκωμένη ροζ ή κόκκινη ή μοβ βλάβη, μαλακή που συμπιέζεται
  • Η πιο κοινή βλάβη της παιδικής ηλικίας, έως και 10% στους Καυκάσιους
  • Ανάπτυξη κατά τις πρώτες εβδομάδες της ζωής
  • Αντιπροσωπεύει κλωνική επέκταση των ενδοθηλιακών κυττάρων
  • Συνήθως αναπτύσσονται με ταχείς ρυθμούς από 6 μηνών – 1 έτος του βρέφους.
  • Τείνουν να ξεθωριάζουν ή συρρικνώνονται με το χρόνο, το 50% στα 5 χρόνια, το 90% στα 9 χρόνια, συχνά εξαφανίζονται τελείως
  • Η θεραπεία με στεροειδή ή ιντερφερόνη ή λέιζερ ενδείκνυται μόνο εάν είναι πολλαπλά, πολύ μεγάλα ή παρεμβαίνουν με τη καθημερινή δραστηριότητα και επηρεάζουν τον ψυχισμό .

Σπίλος σαν λεκές από κρασί ή ομαλό αιμαγγείωμα( port wine stain)

  • Επίπεδη ροζ ή κόκκινη ή μοβ κηλίδα, συνήθως στο πρόσωπο, το λαιμό, τα άκρα
  • Παρόν κατά τη γέννηση
  • Μπορεί να έχει οποιοδήποτε μέγεθος, αυξάνεται με την ανάπτυξη του παιδιού
  • Μπορεί να πυκνώσει ή να αναπτύξει εξογκώματα
  • Δημιουργεί κοινωνικές και συναισθηματικές επιπλοκές
  • Μπορεί να σχετίζεται με γλαύκωμα και επιληπτικές κρίσεις
  • Δεν υποστρέφει ποτέ
  • Η αγωγή με λέιζερ είναι μια επιλογή

Σπίλος αυχενικός

  • Μικρές αγγειακές δυσπλασίες – ωχρός λεκές
  • Επίπεδο, ροζ τριχοειδές αιμαγγείωμα, που συχνά παρατηρείται στα βλέφαρα, στο μέτωπο και στον αυχένα
  • Παρατηρείται σε ποσοστό μέχρι 1/3 των νεογέννητων
  • Η κλινική παραλλαγή του ομαλού αιμαγγειώματος
  • Οι βλάβες του προσώπου συνήθως εξαλείφονται με την πάροδο του χρόνου, οι βλάβες του αυχένα μπορεί να επιμείνουν έως την ενηλικίωση
  • Ακίνδυνος, δεν απαιτείται θεραπεία

Παιδικες δερματικες παθησεις – Μυρμηγκιες

Αιτίες και Τύποι Μυρμηγκιών στα παιδιά

Οι μυρμηγκιές, που προκαλούνται από το ιό των ανθρώπινων θηλωμάτων ή HPV, είναι μη καρκινικοί όγκοι του δέρματος.

Σχηματίζονται όταν ο ιός εισβάλλει στο δέρμα, συνήθως μέσω μιας μικροσκοπικής πληγής ή γρατσουνιάς. Ο ιός προκαλεί την ταχεία ανάπτυξη των κυττάρων στο εξωτερικό στρώμα του δέρματος.

Οι μυρμηγκιές έχουν συνήθως στο χρώμα του δέρματος, αλλά μπορεί να είναι και σκούρες. Μπορεί να είναι τραχιές ή λείες.

Ακολουθούν οι διάφοροι τύποι μυρμηγκιών :

  • Οι κοινές μυρμηγκιές βρίσκονται στα δάκτυλα και στο πίσω μέρος των χεριών.
  • Οι μυρμηγκιές των παλαμών βρίσκονται στις παλάμες, όπως υποδηλώνει το όνομα.
  • Οι πελματιαίες μυρμηγκιές αναπτύσσονται στα πόδια, συνήθως τα πέλματα.
  • Οι επίπεδες μυρμηγκιές είναι συνήθως μικρότερες και πιο λείες, αναπτύσσονται σε μεγάλους αριθμούς, ακόμη και 20 έως 100 σε μια περιοχή. Οι επίπεδες μυρμηγκιές στα παιδιά απαντώνται συνήθως στο πρόσωπο.
  • Οι νηματοειδείς μυρμηγκιές συχνά βρίσκονται στο πρόσωπο.

Μείωση του κινδύνου μετάδοσης μυρμηγκιών στα παιδιά

Οι ιοί που προκαλούν τις κοινές μυρμηγκιές περνούν από παιδί σε παιδί. Μόλις ο ιός μολύνει το δέρμα, συνήθως περνούν αρκετοί μήνες για να γίνουν ορατές.

Μερικά παιδιά είναι πιο ευαίσθητα στις μυρμηγκιές από άλλα. Τα παιδιά με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα είναι πιο πιθανό να κολλήσουν. Τα παιδιά που τρώνε τα νύχια τους δημιουργώντας μικροσκοπικά κοψίματα στο δέρμα είναι επίσης πιο πιθανό να κολλήσουν.

Αλλά ακόμη και τα παιδιά με υγιές ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί να είναι πιο επιρρεπή σε ανάπτυξη μυρμηγκιών σε σχέση με άλλα παιδιά, ακριβώς όπως μερικοί άνθρωποι κρυολογούν πιο συχνά από άλλους.

Τα παιδιά αποκτούν τον ιό με πολλούς τρόπους. Ωστόσο, υπάρχουν τρόποι για να μειώσετε τις πιθανότητες το παιδί να αναπτύξει μυρμηγκιές.

Ακολουθούν μερικές συμβουλές για να αποφύγετε αυτή τη παιδική δερματική πάθηση:

  • Ενθαρρύνετε το παιδί σας να φορά σαγιονάρες σε δημόσια πισίνα και σε δημόσια ντους.
  • Στο σπίτι, αν κάποιος άλλος έχει ένα πρόβλημα με πελματιαίες μυρμηγκιές ψεκάσετε ένα αραιό διάλυμα χλωρίνης στο ντους ή στην μπανιέρα μετά από κάθε χρήση και στη συνέχεια ξεπλύνετε.
  • Το κάθε παιδί με μυρμηγκιές πρέπει να έχει την πετσέτα του, να μην μοιράζονται τις πετσέτες.

Η θεραπεία των μυρμηγκιών στα παιδιά γίνεται κυρίως με laser και κρυοθεραπεία. Συχνά εμφανίζονται υποτροπές και η αντιμετώπιση των μυρμηγκιών στα παιδιά μπορεί να απαιτήσει αρκετό χρόνο για την οριστική εξάλειψή τους.

Παιδοδερματολογια και παιδικες αλωπεκιες

Η τριχόπτωση, ή αλωπεκία, δεν είναι απλώς ένα πρόβλημα για τους ενήλικες. Αν το παιδί σας έχει αραίωση των μαλλιών ή διακριτά φαλακρά σημεία, η απώλεια των μαλλιών μπορεί να είναι σημαντική. Τα καλά νέα είναι ότι, με τη σωστή διάγνωση, οι περισσότερες περιπτώσεις αλωπεκίας μπορούν να αντιμετωπιστούν με επιτυχία.

Ιατρικές αιτίες αλωπεκίας σε παιδιά

Για παιδιά που πάσχουν από τριχόπτωση, μία από τις ακόλουθες συνθήκες είναι η αιτία. Ο παιδοδερματολόγος θα πρέπει να είναι σε θέση να διαγνώσει αυτές τις συνθήκες και να συνταγογραφήσει την κατάλληλη θεραπεία.

Δερματοφυτία τριχωτού της κεφαλής. Κοινώς γνωστή ως τριχοφυτία του τριχωτού της κεφαλής, είναι μια μυκητιασική λοίμωξη συχνή σε παιδιά.

Μπορεί να εμφανιστεί με διάφορους τρόπους, αλλά συχνότερα εμφανίζεται ως φολιδωτό μπάλωμα στο κεφάλι. Τα μπαλώματα είναι συνήθως στρογγυλά ή οβάλ. Οι τρίχες μπορεί να κοπούν στην επιφάνεια του δέρματος και να μοιάζουν με μαύρες κουκκίδες στο τριχωτό της κεφαλής.

Εάν ο γιατρός υποψιάζεται δερματοφυτία με μικροσκοπική εξέταση μπορεί να επιβεβαιωθεί η διάγνωση. Η θεραπεία συνήθως περιλαμβάνει λήψη από του στόματος αντιμυκητιασικό. Επίσης θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί ένα αντιμυκητιακό σαμπουάν, όπως θειούχο σελήνιο ή κετοκοναζόλη για να μειωθεί η αποβολή του μύκητα.

Επειδή η ασθένεια είναι μεταδοτική, το παιδί θα πρέπει να είναι προσεκτικό και να μην μοιράζεται αντικείμενα που αγγίζουν το κεφάλι, όπως καπέλα, βούρτσες κτλ.

Γυροειδής αλωπεκία. Η γυροειδής αλωπεκία είναι μια μη μεταδοτική ασθένεια και θεωρείται τοπική αυτοάνοση διαταραχή. Προκαλείται όταν το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στα τριχοθυλάκια.

Εμφανίζεται ξαφνικά με στρογγυλά ή οβάλ μπαλώματα. Τα μπαλώματα είναι λεία ή ομαλά, χωρίς ξηρότητα ή σπασμένες τρίχες. Περίπου το ένα τέταρτο των παιδιών έχουν επίσης σκασίματα και αυλακώσεις στα νύχια.

Ενώ δεν υπάρχει καμία πλήρως αποτελεσματική θεραπεία για τη γυροειδή αλωπεκία, η τοπική θεραπεία μπορεί να κρατήσει υπό έλεγχο την ασθένεια και να οδηγήσει σε επανέκφυση , χωρίς όμως να προλαβαίνει τις υποτροπές ή την επέκταση σε άλλα σημεία.

Πολλοί βλέπουν αναγέννηση των μαλλιών τους μέσα σε ένα χρόνο, αν και η επανανάπτυξη είναι απρόβλεπτη και αρκετοί θα χάσουν και πάλι τα μαλλιά τους.

Περίπου στο 5% των παιδιών η νόσος εξελίσσεται σε ολική αλωπεκία – απώλεια όλων των τριχών στο τριχωτό της κεφαλής. Μερικοί από αυτούς θα αναπτύξουν καθολική αλωπεκία – μια συνολική απώλεια των τριχών του σώματος.

Στα νεαρότερα παιδιά, η θεραπεία που συνίσταται κυρίως είναι ισχυρές αλοιφές ή κρέμες κορτικοστεροειδών που εφαρμόζονται στις πάσχουσες περιοχές. Οι έφηβοι, λόγω ψυχολογίας, μπορούν να ανεχθούν ενέσεις στεροειδών στο τριχωτό της κεφαλής ώστε να αναπτυχθεί τριχοφυΐα.

Η μινοξιδίλη χρησιμοποιείται συχνά συνδυαστικά με τοπική θεραπεία με στεροειδή. Η ανθραλίνης που εφαρμόζεται στο δέρμα για ένα μικρό χρονικό διάστημα και στη συνέχεια ξεπλένεται μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθούν.

Η ανάπτυξη τριχοφυΐας μπορεί να επανέλθει σε 8-12 εβδομάδες. Άλλη μέθοδος που μπορεί να φέρει ανάπτυξη τριχοφυΐας είναι η μεσοθεραπεία, πρόκειται για έγχυση φαρμακευτικού μείγματος φαρμάκων , διαφόρων βιταμινών και αμινοξέων στο σημείο της βλάβης.