Σοβαρές δυσκολίες αντιμετωπίζουν στην καθημερινή ζωή τους οι άνθρωποι που ιδρώνουν υπερβολικά. Εκτός από την ανικανότητα να εκτελέσουν διάφορες χειρωνακτικές εργασίες, όπως το ράψιμο, η οδήγηση, το σφίξιμο μιας βίδας, γιατί τα χέρια τους γλιστρούν, αντιμετωπίζουν έντονα ψυχολογικά προβλήματα, αφού η πάθησή τους είναι ιδιαίτερα… εμφανής. Ο κοινωνικός τους περίγυρος συχνά αισθάνεται γι’ αυτούς αποστροφή, λόγω της μόνιμης ιδρωμένης εμφάνισής τους.
Σημαντικές είναι και οι επιπτώσεις που προκαλούνται στο δέρμα, αφού οι ασθενείς είναι επιρρεπείς σε λοιμώξεις από βακτήρια, μύκητες και ιούς.
«Η εφίδρωση είναι ο πιο ισχυρός αυτόνομος θερμορυθμιστής του σώματος. Η εξάτμιση του ιδρώτα έχει εξαιρετική δυνατότητα μείωσης της θερμότητας και αντιπροσωπεύει το μόνο μέσο απώλειάς της όταν η θερμοκρασία του αέρα υπερβαίνει τη θερμοκρασία του δέρματος», εξηγεί ο Δερματολόγος – Αφροδισιολόγος δρ Χρήστος Στάμου.
Υπεύθυνοι για την έκκριση του άοσμου ιδρώτα είναι οι εκκρινείς ιδρωτοποιοί αδένες που βρίσκονται παντού στο σώμα και οι αποκρινείς αδένες, οι οποίοι εκκρίνουν πιο λιπαρό ιδρώτα που αποκτά μια βαριά δυσάρεστη οσμή όταν έρχεται σε επαφή με βακτήρια του δέρματος. Τέτοιοι αδένες βρίσκονται στις μασχάλες, τη βουβωνική χώρα και το κεφάλι.
Ο άνθρωπος ιδρώνει για να αποβάλλει θερμότητα που έχει αυξηθεί λόγω εξωτερικών ή εσωτερικών παραγόντων. Καύσωνας, πικάντικα φαγητά, αλλά και κάποια συναισθήματα είναι ικανά να ενεργοποιήσουν το σύστημα. Η ποσότητα του ιδρώτα που εκκρίνεται διαφέρει από άτομο σε άτομο. Ποικίλει επίσης αναλόγως των καταστάσεων. Η ανεπαρκής ποσότητα όσο και η υπερβολική δημιουργούν προβλήματα στον οργανισμό.
Η υπεριδρωσία μπορεί να οφείλεται σε γενετικούς παράγοντες και σε υφιστάμενες παθολογίες, για παράδειγμα θυρεοειδοπάθεια, σακχαρώδη διαβήτη, νευρολογικές διαταραχές, κακοήθειες. Είναι, επίσης, συχνό φαινόμενο στις γυναίκες που βρίσκονται στην κλιμακτήριο και μετά από αυτή.
Το περίπου 3% των ανθρώπων που πάσχουν από τη διαταραχή πασχίζουν να την κρύψουν και να βρουν τρόπους εκτέλεσης εργασιών που από άλλους γίνονται χωρίς την παραμικρή σκέψη. Το άγχος που τους προκαλεί η εικόνα τους γίνεται η αφορμή έναρξης ενός φαύλου κύκλου που είναι αδύνατον να νικήσουν.
Η κατάστασή τους αποτελεί λόγο σεξουαλικής απομόνωσης και κοινωνικής εγκράτειας. Επιπλέον έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση από την ανησυχία για την αντίληψη των άλλων για αυτούς. Λόγω των συμπτωμάτων τους συχνά αποφεύγουν τις κοινωνικές συγκεντρώσεις, υπονομεύοντας έτσι τη σταδιοδρομία και την ερωτική τους ζωή. Έχει αποδειχθεί επίσης ότι επηρεάζει την ψυχοκοινωνική ανάπτυξη των παιδιών και των εφήβων.
Η επιβαρυμένη ψυχολογία τους συχνά βλάπτει και την επαγγελματική εξέλιξή τους.
Οι επιπτώσεις που έχει η υπερβολική εφίδρωση στο δέρμα περιλαμβάνουν μυκητιασικές λοιμώξεις, όπως το πόδι του αθλητή (ανάμεσα στα δάκτυλα των ποδιών), την ονυχομυκητίαση και την μυκητιασική λοίμωξη στη βουβωνική χώρα, λοιμώξεις από ιούς όπως ο HPV (μυρμηγκιές και κονδυλώματα) και λοιμώξεις από διάφορα βακτήρια.
Επειδή η υγρασία διαταράσσει τον δερματικό φραγμό, συχνά προκαλεί έκζεμα, αλλά κυρίως στους ανθρώπους με εντοπισμένη υπεριδρωσία.
Η υπερβολική έκκριση από τους αποκρινείς αδένες μπορεί να γίνει αιτία και βρωμιδρωσίας. Ο λιπαρός ιδρώτας δημιουργεί ένα εκρηκτικό, δύσοσμο μίγμα όταν αποσυντίθεται σε πτητικά οξέα από τα βακτήρια του δέρματος.
«Ο έλεγχος της ποσότητας του ιδρώτα που εκκρίνουν οι ιδρωτοποιοί αδένες μπορεί να επιτευχθεί, ως έναν βαθμό, με ενδυματολογικές και διατροφικές αλλαγές. Ρούχα από πιο φυσικά υλικά που αφήνουν το δέρμα να αναπνέει, αραιής ύφανσης και φαγητά που δεν περιέχουν καυτερά συστατικά (π.χ. μπούκοβο ή τσίλι) βοηθά, όπως επίσης ο έλεγχος καταστάσεων που προκαλούν άγχος, ντροπή, θυμό. Η ρύθμιση των ορμονικών ανισορροπιών στις εμμηνοπαυσιακές γυναίκες μπορεί να τις απαλλάξει από τις έντονες εφιδρώσεις.
Καταλυτικός είναι και ο ρόλος των αντιιδρωτικών και αποσμητικών, αφού η καθημερινή χρήση τους μπορεί να μειώσει την ένταση του συμπτώματος.
Σε πιο δύσκολες περιπτώσεις συστήνονται φαρμακευτικές αγωγές οι οποίες στοχεύουν στη μείωση της παραγωγής ιδρώτα, αλλά όπως όλα τα φάρμακα είναι πιθανόν να προκαλέσουν παρενέργειες.
Για τα άτομα που έχουνε τοπική υπεριδρωσία μια θεραπευτική επιλογή είναι η ιοντοφόρηση, η οποία αποφράζει τους ιδρωτοποιούς αδένες με χρήση ηλεκτρικού ρεύματος. Είναι μια θεραπεία που δεν απευθύνεται σε όλους, αφού αποκλείει όσους έχουν μεταλλικά εμφυτεύματα και βηματοδότες, όπως και τις εγκυμονούσες.
Στις σύγχρονες θεραπείες της εστιασμένης υπεριδρωσίας περιλαμβάνεται και η βοτουλινική τοξίνη (botox), η οποία αναστέλλει τη εντολή στους ιδρωτοποιούς αδένες να παράγουν ιδρώτα. Είναι μια θεραπεία καλά ανεκτή, με αποτελέσματα που διαρκούν για περίπου 6 μήνες.
Η έσχατη λύση είναι η συμπαθεκτομή, μια ελάχιστα επεμβατική χειρουργική διαδικασία, κατά την οποία αποκόπτονται ή καταστρέφονται τα συμπαθητικά νεύρα στο θώρακα που ελέγχουν την εφίδρωση.
Ο τρόπος θεραπείας εξαρτάται από τη σοβαρότητα της πάθησης και την επιθυμία του ασθενή», καταλήγει ο δρ Στάμου.