Ύφεση των συμπτωμάτων της ψωρίασης παρατηρείται κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, αφού ο ήλιος, η ζέστη και η υγρασία (όταν υπάρχει) αποτελούν τις ιδανικές συνθήκες για ανακούφιση από τον κνησμό, τον πόνο και το αίσθημα καψίματος που προκαλεί. Τι ισχύει, όμως, με το χλώριο και το αλάτι;
«Παρότι οι κλιματικές συνθήκες είναι ευνοϊκές το καλοκαίρι, ορισμένοι ασθενείς βιώνουν επιδείνωση της αυτοάνοσης αυτής πάθησης και ο λόγος είναι ότι κολυμπούν σε χλωριωμένο νερό ή αφήνουν το θαλασσινό αλάτι επί ώρες στο δέρμα τους. Για να προστατεύσουν το δέρμα τους και να αποκομίσουν τα μέγιστα οφέλη που προσφέρει ο ήλιος, πρέπει να τηρούν ορισμένους απλούς κανόνες που θα τους επιτρέπουν να γυμνάζονται και να απολαμβάνουν στιγμές χαλάρωσης δίπλα στη θάλασσα και την πισίνα, χωρίς να προκαλούν έξαρση των συμπτωμάτων τους», εξηγεί ο Δερματολόγος – Αφροδισιολόγος δρ Χρήστος Στάμου.
Τι ωφελεί
Ήλιος
Η υπεριώδης ακτινοβολία UV επιβραδύνει την ταχεία ανάπτυξη των δερματικών κυττάρων και συνεισφέρει στον σχηματισμό βιταμίνης D που βοηθά το ανοσοποιητικό. Ωστόσο, η υπερβολική έκθεση μπορεί να χειροτερεύσει την πάθηση, προκαλώντας εγκαύματα, τα οποία είναι ακόμα πιο επιβαρυντικά για την υγεία του ψωριασικού δέρματος.
Συστήνεται η αποφυγή του ήλιου τις μεσημεριανές ώρες και, κατά την ημερήσια ολιγόλεπτη έκθεση στις ακτίνες του, η μη χρήση αντηλιακού. Όλες τις υπόλοιπες ώρες επιβάλλεται η εφαρμογή αντηλιακών ευρέως φάσματος (κατά προτίμηση με διοξείδιο του τιτανίου ή οξείδιο του ψευδαργύρου – χωρίς άρωμα), με SPF τουλάχιστον 30 και η τακτική επανάληψή του.
Κολύμπι στη θάλασσα
Η κολύμβηση (σε σχετικά ζεστό θαλασσινό νερό) βοηθά στην απομάκρυνση των νεκρών κυττάρων του δέρματος, όπως και στη υποχώρηση της φλεγμονής και του ερεθισμού, επομένως και του κνησμού. Επιπλέον, το αλάτι ενισχύει την προστατευτική κεράτινη στοιβάδα του δέρματος που προστατεύει τον οργανισμό από υποτροπές της νόσου.
Το πλήθος των μετάλλων που περιέχονται στο θαλασσινό νερό συμβάλλουν, επίσης, στη βελτίωση της λειτουργίας του δερματικού φραγμού και στη διατήρηση της υγρασία του
Τι βλάπτει
Κολύμπι σε πισίνα με χλώριο
Το νερό της συντριπτικής πλειονότητας των πισινών είναι γλυκό και απολυμαίνεται με χλώριο. Η ουσία αυτή διαταράσσει τον δερματικό φραγμό και μπορεί να προκαλέσει ερεθισμούς ακόμα και σε υγιή δέρματα, πόσο μάλλον σε ψωριασικά. Γι’ αυτό πρέπει απομακρύνεται αμέσως μετά το κολύμπι.
Το ίδιο ισχύει βέβαια και για το αλάτι.
Μέτα προστασίας
Ντους
Η διατήρηση της υγρασίας του δέρματος μετά από την κολύμβηση σε θαλασσινό ή χλωριωμένο νερό ξεκινά με την απομάκρυνση του ερεθιστικού παράγοντα. Ένα ντους μετά την έξοδο από το νερό ελαχιστοποιεί τον κίνδυνο έξαρσης της ψωρίασης.
Ενυδάτωση
Όταν το δέρμα είναι καθαρό (απαλλαγμένο από το αντηλιακό, το αλάτι ή το χλώριο), και όσο έχει ακόμα υγρασία, είναι απαραίτητη η εφαρμογή ενυδατικής κρέμας. Τότε οι πόροι είναι ανοιχτοί και η ενυδατική κρέμα μπορεί να διεισδύσει πιο βαθιά, βοηθώντας έτσι στην πρόληψη της ξηρότητας.
Αποφυγή τραυματισμών
Οι ασθενείς με ψωρίαση πρέπει να προσέχουν διπλά για να αποφεύγουν, κατά το δυνατόν, οποιονδήποτε τραυματισμό του δέρματος, γιατί ο κίνδυνος επανέναρξης ή χειροτέρευσης των συμπτωμάτων της νόσου είναι αυξημένος όσα υπάρχουν εκδορές. Η χρήση στολών ή η εφαρμογή βαζελίνης στα σημεία του σώματος που είναι πιθανόν να τραυματιστούν κατά τη διάρκεια των υδάτινων σπορ προστατεύει από την πυροδότησή τους.
Αποφυγή της ζέστης
Οι υψηλές θερμοκρασίες που επικρατούν το καλοκαίρι γίνεται αιτία εφίδρωσης. Ο ιδρώτας επιδεινώνει την ψωρίαση, καθώς προκαλεί ερεθισμό, κνησμό και φλεγμονή στο δέρμα.
Η παραμονή σε εσωτερικούς χώρους που υπάρχει κλιματισμός και η επιλογή ρούχων που αναπνέουν, προστατεύουν από την εφίδρωση, απορροφούν τον ιδρώτα και δροσίζουν το δέρμα είναι η καλύτερη επιλογή για τους ασθενείς.
Ηρεμία
Η ψωρίαση και το στρες συνδέονται στενά, αφού τα συμπτώματα χειροτερεύουν όταν οι ασθενείς διανύουν περιόδους με υψηλό άγχος. Παράλληλα, η ίδια η νόσος προκαλέσει στρες. Επομένως, μέλημα των πασχόντων θα πρέπει να είναι η διαχείρισή του – και το καλοκαίρι είναι η ιδανικότερη περίοδος.
«Ο έλεγχος των συμπτωμάτων και η παρατήρηση των τρόπων και των συνθηκών που αυτά υποχωρούν ή επανεμφανίζονται βοηθά τους ασθενείς να τα διαχειριστούν αποτελεσματικότερα.
Σε περιόδους έξαρσης ο θεράπων δερματολόγος, που γνωρίζει το ιστορικό και την αντίδραση του δέρματος στις θεραπείες που έχουν προηγηθεί, είναι σε θέση να τροποποιήσει την αγωγή και να το προστατεύσει αποτελεσματικότερα. Κρέμες, χάπια και φωτοθεραπεία, ή συνδυασμός αυτών, είναι σε θέση να θέσουν υπό έλεγχο τα συμπτώματα της συγκεκριμένης αυτοάνοσης δερματικής πάθησης», καταλήγει ο δρ Στάμου.