Υψηλό είναι το ποσοστό των ανδρών που έχουν μολυνθεί από τον ιό των ανθρωπίνων θηλωμάτων στην περιγεννητική περιοχή. Σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο The Lancet, περίπου το 31% έχουν προσβληθεί από ένα ή περισσότερα στελέχη του και το 21% από κάποιο που ενοχοποιείται για εμφάνιση καρκίνου. Στους πάσχοντες περιλαμβάνονται και έφηβοι, μεγάλο ποσοστό των οποίων είναι φορείς του ιού ακόμα και από την ηλικία των 15 ετών. Το δυστύχημα είναι ότι, σε αντίθεση με τις έφηβες, το ποσοστό των μολυσμένων εφήβων δεν μειώνεται με την πάροδο του χρόνου, καθιστώντας τους επικίνδυνους για την εξάπλωση του ιού.
Η συγκεκριμένη έρευνα ενέκυψε μόνο στην παρουσία του HPV και μόνο στους άνδρες καθώς και στην πορεία του, θέλοντας να εμπλουτιστεί η γνώση των επιστημόνων για την επικράτησή του στο ισχυρό φύλο και να εξισωθεί με εκείνη που έχουν για τον ιό στο γυναικείο φύλο, η οποία είναι, ομολογουμένως, εμπεριστατωμένη.
«Ο ιός HPV μεταδίδεται μέσω της σεξουαλικής πράξης. Έχουν αναγνωριστεί τουλάχιστον 200 τύποι (στελέχη), καθένας από τους οποίους προσβάλει συγκεκριμένα σημεία του δέρματος και των βλεννογόνων. Από αυτούς τους 200, οι 40 επηρεάζουν τα γεννητικά όργανα και οι 12 δύνανται να προκαλέσουν καρκίνο. Οι πιθανότητες μόλυνσης είναι μεγάλες και στα δύο φύλα, αφού περισσότερο από το ήμισυ του σεξουαλικά ενεργού πληθυσμού θα προσβληθεί από ένα ή περισσότερα στελέχη κατά τη διάρκεια του σεξουαλικού βίου του», εξηγεί ο Δερματολόγος – Αφροδισιολόγος δρ Χρήστος Στάμου.
Τα κλινικά συμπτώματα που προκαλούνται εξαρτώνται από τον τύπο του ιού και το σημείο της μόλυνσης. Άλλοι προκαλούν μυρμηγκιές ή πελματιαίες μυρμηγκιές, άλλοι επίπεδα ή επαρμένα κονδυλώματα, περιλαμβανομένων αυτών που εμφανίζονται περιπρωκτικά. Όλα τα κονδυλώματα, δηλαδή, προκαλούνται από τον HPV, αλλά δεν προκαλούν κονδυλώματα όλες οι μορφές του ιού, ούτε καρκίνο. Μάλιστα, υπάρχει στέλεχος που μπορεί να εξελιχθεί σε καρκίνο χωρίς να προκαλέσει κονδυλώματα.
«Ένα γερό ανοσοποιητικό μπορεί να αμυνθεί αποτελεσματικά αποτρέποντας τα συμπτώματα. Σε αντίθετη περίπτωση ο ιός που μολύνει την περιγεννητική περιοχή εκδηλώνεται κλινικά, αυξάνοντας τις πιθανότητες μόλυνσης του συντρόφου αλλά και ανάπτυξης καρκίνου. Ο πιο επικίνδυνος τύπος του HPV είναι ο 16, αφού έχει ενοχοποιηθεί για την πλειονότητα των καρκίνων του πέους, του πρωκτού και του στοματοφάρυγγα», διευκρινίζει.
Θέλοντας να μάθουν περισσότερα για το προφίλ των ανδρών που μολύνονται, ευρωπαίοι και αμερικανοί ερευνητές (κάποιοι από τους οποίους για λογαριασμό του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ), προέβησαν σε μια ανασκόπηση μελετών, στις οποίες συμμετείχαν σχεδόν 45.000 άνδρες από 35 χώρες. Τα στοιχεία που προέκυψαν είναι απογοητευτικά, καθώς περισσότεροι από 3 στους 10 ήταν φορείς του ιού και 2 στους 10 είχε κολλήσει κάποιον τύπο που μπορεί να προκαλέσει καρκίνο, κυρίως από τον 16. Συχνότερος τύπος χαμηλού κινδύνου διαπιστώθηκε ότι ήταν ο 6.
Όσον αφορά στις ηλικίες, τα ποσοστά των λοιμώξεων από τον HPV διαπιστώθηκε ότι είναι υψηλά από τα 15 και κορυφώνονται μεταξύ των ηλικιών 25-29. Παραμένουν δε υψηλά μέχρι τα 50.
Στην Ευρώπη και στην Αμερική τα ποσοστά των μολύνσεων στους άνδρες δεν διαφέρουν ιδιαίτερα, αλλά στην Ασία παρουσιάζονται χαμηλότερα, όπως άλλωστε συμβαίνει και με τις γυναίκες.
«Ο υψηλός επιπολασμός του ιού των ανθρωπίνων θηλωμάτων σε όλον τον κόσμο επιβάλει την αύξηση των προσπαθειών αποφυγής της λοίμωξης αλλά και της ενημέρωσης για τα συμπτώματα και τις διαθέσιμες θεραπείες για την αντιμετώπισή τους. Η γνώση και η ευαισθητοποίηση θα κινητοποιήσει τους ενδιαφερόμενους για τη λήψη μέτρων προφύλαξης, που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ο εμβολιασμός κατά του ιού και η χρήση προφυλακτικών, η οποία δεν είναι βεβαίως πανάκεια, αφού δεν καλύπτει το σύνολο των γεννητικών οργάνων.
Η μείωση της εξάπλωσης του ιού που θα επέλθει υιοθετώντας αυτά τα μέτρα, θα έχει ως αντίκτυπο και την υποχώρηση των ποσοστών καρκίνου τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες, οι οποίες αντιμετωπίζουν και αυξημένο κίνδυνο θανάτου, όταν ο ιός επεκταθεί στον τράχηλο της μήτρας. Οι γυναίκες λοιπόν θα πρέπει να υποβάλλονται τακτικά και συστηματικά σε τεστ Παπ.
Η εμφάνιση συμπτωμάτων επιβάλλει τη ταχύτατη έναρξη της θεραπείας τους, προκειμένου να περιοριστούν τοπικά. Το λέιζερ είναι σήμερα ο πιο γρήγορος και αποτελεσματικός τρόπος απαλλαγής από αυτά, χωρίς πόνο, χωρίς επεμβάσεις, χωρίς τομές. Εναλλακτικά, μπορούν να εφαρμοστούν τοπικές κρέμες και διαλύματα, κρυοθεραπεία, διαθερμοπηξία ή να εξαιρεθούν οι βλάβες χειρουργικά.
Οι ασθενείς θα πρέπει επίσης να γνωρίζουν ότι χρειάζεται να επανελέγχονται τακτικά, διότι μόνο έτσι θα εντοπίζονται εγκαίρως βλάβες που κατά την αρχική θεραπεία ήταν μη εντοπίσιμες.
Τέλος, τόσο για τη δική τους υγεία όσο και για την υγεία του συντρόφου, θα πρέπει να προβαίνουν στην ενημέρωσή του, προκειμένου η θεραπεία να εξελίσσεται ταυτόχρονα ή, στην περίπτωση που ο ιός δεν έχει μεταδοθεί, να τον προστατεύσουν», καταλήγει ο δρ Χρήστος Στάμου.