Αυξημένο κίνδυνο για την ίδια τη ζωή τους αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι που μολύνονται από τον ιό των ανθρώπινων θηλωμάτων. Και η αιτία δεν είναι η πρόκληση καρκίνου, αλλά αθηροσκλήρωσης. Μελέτη έδειξε ότι ο ιός ανιχνεύεται στις αθηρωματικές πλάκες και, παρότι δεν είναι απολύτως σαφείς ακόμα οι μηχανισμοί, οι ερευνητές πιστεύουν ότι μπορεί να προκαλέσει αύξηση και αστάθειά τους. Η αύξηση του μεγέθους τους οδηγεί σε στένωση και ενίοτε σε ρήξη, με κίνδυνο καρδιαγγειακών επεισοδίων, όπως οξύ έμφραγμα μυοκαρδίου ή αγγειακό εγκεφαλικό.
«Ο ιός των ανθρώπινων θηλωμάτων θεωρείται σεξουαλικά μεταδιδόμενος και κάποια στελέχη του είναι επικίνδυνα, καθώς όσοι μολύνονται από αυτούς είναι πιθανόν να εκδηλώσουν οξυτενή κονδυλώματα στα εσωτερικά ή εξωτερικά γεννητικά όργανα και στο στόμα και να εξελιχθούν σε καρκίνο.
Η πρόοδος της ιατρικής επιστήμης μας εξόπλισε με αποτελεσματικά όπλα, που δεν είναι άλλα από τα εμβόλια. Ωστόσο, από τα περισσότερα από 200 στελέχη του ιού προστατεύουν μόνο από τα 9, εξακριβωμένα τα πιο επικίνδυνα. Η έρευνα συνεχίζεται για να εντοπιστούν όσα περισσότερα είναι δυνατόν και να αναπτυχθούν εμβόλια που θα τα περιλαμβάνουν.
Δεν περιορίζεται μόνο εκεί, βέβαια. Παγκοσμίως διενεργούνται μελέτες για τις πιθανές επιπτώσεις που πιθανώς να έχει και σε άλλα σημεία του σώματος. Η πρόσφατη μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο European Heart Journal, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, αλλά εάν τα ευρήματά της επιβεβαιωθούν από μεγάλες μελέτες θα βοηθήσουν στην πρόληψη των καρδιαγγειακών παθήσεων – τον υπ’ αριθμόν ένα λόγο θανάτου στον δυτικό κόσμο. Επομένως, η αποφυγή της μόλυνσης από τον ιό των κονδυλωμάτων είναι επιβεβλημένη και γι’ αυτόν τον λόγο», τονίζει ο Δερματολόγος – Αφροδισιολόγος δρ Χρήστος Στάμου.
Φυσικά, δεν είναι η μοναδική μελέτη για τις επιπτώσεις που έχει η μόλυνση από τον συγκεκριμένο ιό στην καρδιά. Η έρευνα έχει ξεκινήσει πολλά χρόνια πριν, λόγω της αδυναμίας των επιστημόνων να καταλάβουν γιατί τα ποσοστά των θανάτων από καρδιαγγειακούς λόγους αυξάνονται, ενώ έχουν εντοπιστεί και καταπολεμούνται οι γνωστοί παράγοντες κινδύνου. Ήδη έχουν κατηγορηθεί και άλλοι ιοί, όπως εκείνος που προκαλεί το AIDS.
Η πρόσφατη μελέτη διενεργήθηκε σε περισσότερες από 163.000 γυναίκες από την Κορέα που δεν είχαν αθηρωματικές πλάκες στις αρτηρίες τους κατά την έναρξη της μελέτης. Όμως 1 στις 10 είχαν μολυνθεί από τον HPV. Στα 17 χρόνια που παρακολουθήθηκε η υγεία τους έχασαν τη ζωή οι 134, από καρδιαγγειακούς λόγους. Το 16% αυτών ήταν γυναίκες που έφεραν τον ιό.
Οι ερευνητές, συνυπολογίζοντας στοιχεία που επηρεάζουν την πιθανότητα αθηροσκλήρωσης, κατάλαβαν τη στενή σχέση που διέπει τον ιό με τις αθηρωματικές πλάκες. Το υπερβολικό βάρος κατέστησε πιο ευάλωτες τις γυναίκες που είχαν μολυνθεί από τον ιό των ανθρωπίνων θηλωμάτων και πιθανότερο να χάσουν τη ζωή τους από προβλήματα με την καρδιά και τα αγγεία τους.
Τα στοιχεία αυτά πρέπει να λαμβάνονται υπόψη και να παίρνονται όλα τα προφυλακτικά μέτρα που αποτρέπουν την είσοδο του ιού στον οργανισμό.
Η προστασία έχει πολλαπλά οφέλη. Ξεκινώντας από τα απλούστερα και λιγότερο επικίνδυνα, η αποτελεσματική πρόληψη αποτρέπει την εμφάνιση των κονδυλωμάτων στα χέρια, τα πόδια και το πρόσωπο.
«Ο συγκεκριμένος ιός μπορεί να μολύνει το δέρμα και τους βλεννογόνους. Αν και μπορεί η μόλυνση να μη γίνει αντιληπτή από ανθρώπους με ισχυρό ανοσοποιητικό, λόγω μη εμφάνισης των συμπτωμάτων που συνήθως εκδηλώνονται, όταν αυτό αποδυναμωθεί δερματικές βλάβες γίνονται ορατές ακόμα και με γυμνό μάτι.
Συνηθέστερες είναι αυτές που εμφανίζονται στα χέρια ως μυρμηγκιές, κυρίως λόγω της ευκολίας μετάδοσής του. Αυτή προκύπτει κατά το άγγιγμα μιας μυρμηγκιάς με δάκτυλο ή χέρι που φέρει εκδορά είτε με επαφή με μολυσμένο αντικείμενο.
Αναλόγως του σημείου μόλυνσης έχουν διαφορετικές ονομασίες και άλλα μορφολογικά χαρακτηριστικά. Για παράδειγμα, οι Verruca Vulgaris εμφανίζονται στα χέρια και είναι μικρά οζίδια στο χρώμα του δέρματος ή σκουρότερα, σαρκώδη, με ανώμαλη επιφάνεια. Οι Verruca Plantaris είναι οι μυρμηγκιές που βρίσκονται στα πόδια και μοιάζουν με κάλους. Ο ιός μπορεί να μολύνει, επίσης, το πρόσωπο (Verruca Plana) και άλλα μέρη του σώματος.
Οι μυρμηγκιές αντιμετωπίζονται με πολλούς τρόπους: με τοπικά διαλύματα, με κρυοθεραπεία, διαθερμοπηξία και με λέιζερ. Ο τελευταίος είναι ο πιο γρήγορος, αποτελεσματικός και ασφαλής. Υπάρχουν περιπτώσεις που οι μυρμηγκιές εξαφανίζονται με μόνο μία εφαρμογή.
Το ίδιο ισχύει και για τη θεραπεία των θηλωμάτων που προκαλεί ο ιός των κονδυλωμάτων στο δέρμα, κυρίως σε άλλες θερμές και υγρές περιοχές, όπου υπάρχουν πτυχές, π.χ. λαιμός, κάτω από το στήθος, βουβωνική χώρα. Τα θηλώματα, που αρκετοί μπερδεύουν με κρεατοελιές, έχουν το χρώμα του δέρματος και συνδέονται με αυτό μέσω ενός μίσχου.
Εξαιρετικά αποτελεσματική είναι και η αντιμετώπιση των οξυτενών κονδυλωμάτων (εκείνων δηλαδή που εμφανίζονται όταν μολύνονται τα γεννητικά όργανα και το στόμα) με λέιζερ. Η έγκαιρη θεραπεία των συγκεκριμένων είναι ιδιαίτερα σημαντική, καθώς ορισμένα στελέχη του ιού μπορούν να οδηγήσουν σε καρκίνο.
Βέβαια, η ύπαρξη τρόπων εξαφάνισης των βλαβών δεν θα πρέπει να αναστέλλει τη λήψη μέτρων για την αποφυγή της μόλυνσης. Η επιλογή ενός συντρόφου και η χρήση προφυλακτικών περιορίζει την πιθανότητα, αλλά δεν την εξαλείφει.
Εξάλλου, δεν υπάρχει θεραπεία που εκριζώνει τον ιό των κονδυλωμάτων. Μετά τη μόλυνση, αυτός μένει για πάντα στον οργανισμό και εκδηλώνεται όταν η άμυνα του οργανισμού μειωθεί.
Το μόνο ισχυρό όπλο που έχουμε ενάντια στον HPV είναι το εμβόλιο, το οποίο αποτρέπει τη μόλυνση από τα πιο επικίνδυνα στελέχη του. Αυτά μπορούν να προκαλέσουν καρκίνο στο αιδοίο, τράχηλο της μήτρας, τον πρωκτό και την περιπρωκτική περιοχή, αλλά και στο στόμα. Δεδομένου ότι οι βλάβες στην αρχή δεν μπορούν να εντοπιστούν από τον ίδιο τον πάσχοντα, είναι απαραίτητη η τακτική εξέταση των ανδρών και γυναικών που έχουν παράγοντες κινδύνου, ώστε να εντοπιστούν και θεραπευτούν εγκαίρως οι βλάβες, πριν εξελιχθούν σε κακοήθεια και προτού πολλαπλασιαστούν.
Οι δερματολόγοι-αφροδισιολόγοι μπορούν να τα εντοπίσουν ακόμα και όταν αυτά δεν φαίνονται και να τα εξαχνώσουν με ειδικά λέιζερ, χωρίς πόνο και με ασφάλεια. Όσο νωρίτερα τόσο συντομότερη είναι η θεραπεία.
«Πρωταρχικός στόχος του καθένα από μας θα πρέπει να είναι να μη μολυνθεί. Με αυτόν τον τρόπο δεν ανησυχεί, δεν υποβάλλεται σε θεραπεία, δεν διακινδυνεύει τη ζωή του.
Τα μέτρα προφύλαξης, πέραν εκείνων που αφορούν τα οξυτενή κονδυλώματα, είναι το τακτικό πλύσιμο των χεριών, η αποφυγή αγγίγματος της εστίας μόλυνσης, η χρήση ενυδατικών παραγόντων ώστε να μην σκάει το δέρμα και βρίσκει ο ιός είσοδο στον οργανισμό. Επίσης, πρέπει να μην περπατάμε ξυπόλητοι, γιατί το δέρμα των πελμάτων τραυματίζεται. Τέλος, οι γονείς πρέπει να προσέχουν τα μικρά παιδιά να μη βάζουν τα χέρια στο στόμα, ειδικά όταν δεν είναι καθαρά και να τα εμβολιάζουν όταν φτάνουν στην εφηβεία, προτού ξεκινήσουν τη σεξουαλική ζωή τους», καταλήγει ο δρ Στάμου.