Ένα ερώτημα που επί χρόνια βασανίζει επιστήμονες αλλά και κάθε σεξουαλικά ενεργό άνθρωπο φαίνεται πως βρήκε την απάντησή του. Ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι πιθανότητες μετάδοσης του ιού του ανθρωπίνων θηλωμάτων (HPV) στα γεννητικά όργανα από το άγγιγμα της περιοχής με τα μολυσμένα χέρια είναι απειροελάχιστες. Γνωρίζοντας ότι άλλες σεξουαλικές δραστηριότητες όπως η διεισδυτική ερωτική πράξη και το στοματικό σεξ δύνανται να τον μεταδώσουν, επιστήμονες από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου McGill έδωσαν την πρώτη ρητή απάντηση: η μετάδοση HPV από το χέρι στα γεννητικά όργανα είναι απίθανη αλλά δεν αποκλείουν την πιθανότητα να συμβεί.
«Η μετάδοση του ιού γίνεται μέσω του κολπικού, πρωκτικού και στοματικού σεξ. Η ιδιαιτερότητα και το σημείο που απαιτεί προσοχή είναι ότι ο ένας σύντροφος μπορεί να κολλήσει από τον άλλον χωρίς να υπάρχουν εμφανή συμπτώματα, και ο ίδιος να τα εκδηλώσει ακόμα και χρόνια αργότερα», μας εξηγεί ο δερματολόγος-αφροδισιολόγος Δρ. Χρήστος Στάμου. «Ρόλο-κλειδί παίζει το ανοσοποιητικό σύστημα. Όποτε αυτό σημειώσει πτώση, ακόμα και χρόνια μετά, είναι πιθανό να εκδηλωθούν συμπτώματα, δηλαδή κονδυλώματα. Αυτά είναι μικρά ή μεγαλύτερα εξογκωμένα ή επίπεδα ογκίδια, που προβάλλουν στον βλεννογόνο της περιοχής. Άλλοτε είναι μεμονωμένα και άλλοτε ομάδες. Στη γυναίκα μπορεί να εμφανιστούν στα εξωτερικά γεννητικά όργανα, δηλαδή στην είσοδο του κόλπου, στο αιδοίο και τον πρωκτό, στο εφήβαιο και στο περίνεο (την περιοχή μεταξύ αιδοίου και πρωκτού). Επίσης, μπορεί να αναπτυχθούν στον κόλπο και τον τράχηλο της μήτρας. Στους άνδρες εμφανίζονται στο πέος, τους όρχεις και τον πρωκτό», συμπληρώνει.
Η λοίμωξη από τον HPV είναι ιδιαίτερα συχνή, καθώς κάθε χρόνο μολύνονται εκατομμύρια άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο. Από τους 100 και πλέον τύπους του ιού, κάποιοι είναι ενδεχόμενο να δημιουργήσουν σοβαρότερα προβλήματα. Από την εξαλλαγή των αθεράπευτων κονδυλωμάτων μπορεί να προκληθεί καρκίνος του τραχήλου της μήτρας. Δεν είναι όμως ο μοναδικός, καθώς κρίνεται συχνά ένοχος για την εμφάνιση καρκίνου του αιδοίου, του κόλπου, του πέους, του πρωκτού και του στοματοφάρυγγα.
Η πιθανότητα μόλυνσης από τον ιό των ανθρωπίνων θηλωμάτων και η εξάπλωσή της εξαρτάται κυρίως από τον αριθμό των ερωτικών συντρόφων Σύμφωνα με τα μέχρι σήμερα δεδομένα ορισμένοι τύποι μεταδίδονται από την επαφή των γεννητικών οργάνων των συντρόφων. Συμβαίνει όμως το ίδιο και μέσω της επαφής του χεριού με τα γεννητικά όργανα;
Δεν είναι λίγοι οι επιστήμονες που αναρωτήθηκαν και προσπάθησαν, μέσα από την έρευνά τους, να δώσουν μια ξεκάθαρη απάντηση. Το έναυσμα αποτέλεσε ο συχνός εντοπισμός DNA του ιού στα χέρια και κάτω από τα νύχια και η ταύτιση του τύπου του ιού με αυτόν στα γεννητικά όργανα του συντρόφου αλλά και του ίδιου του φορέα, ο οποίος θα μπορούσε να αποδοθεί στο άγγιγμα στη γενετήσια περιοχή ή σε πρόσφατη σεξουαλική πράξη.
«Βέβαια, παρά τον εντοπισμό του στα χέρια και τα νύχια, στις περισσότερες περιπτώσεις τα ιικά σωματίδια δεν είναι βιώσιμα ούτε αρκετά ώστε να μολυνθεί ο σύντροφος», καθησυχάζει ο Δρ. Στάμου.
Οι ερευνητές από το McGill, οι οποίοι δημοσίευσαν τα αποτελέσματά τους στο The Lancet Infectious Diseases, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι περισσότεροι HPV που εντοπίζονται στα χέρια είναι πιθανό να προέρχονταν από τον ίδιο τον φορέα και ότι δεν μπορούν να αποκλείσουν τη μετάδοση του ιού από το χέρι στη γενετική περιοχή, αλλά αυτή είναι εξαιρετικά δύσκολη.
Όπως επισημαίνει ο Δρ. Στάμου, σε όσους έχουν ενεργή σεξουαλική ζωή οι πιθανότητες μόλυνσης από τον ιό HPV είναι εξαιρετικά μεγάλες. Βάσει των αποτελεσμάτων της συγκεκριμένης μελέτης όλοι θα πρέπει να εστιάζουμε στη λήψη μέτρων, προκειμένου να μειωθούν οι πιθανότητες μόλυνση μέσω του διεισδυτικού σεξ. Και δυστυχώς το προφυλακτικό δεν προστατεύει απόλυτα. Τα τελευταία χρόνια διατίθενται εμβόλια που προφυλάσσουν από ορισμένους τύπους του ιού και φυσικά από τους καρκίνους που προκαλούνται από αυτούς.
Οι μεγαλύτερης ηλικίας γυναίκες που ο εμβολιασμός δεν αποτελεί επιλογή θα πρέπει να υποβάλλονται τακτικά σε γυναικολογικές εξετάσεις, ώστε να προχωρούν σε θεραπεία αμέσως και να μη δίνουν χρόνο στα κονδυλώματα να εξαλλαγούν. Ο τακτικός αυτοέλεγχος πρέπει να αποτελεί ρουτίνα και των ανδρών. Ο εντοπισμός μαλακών, σαρκωδών εκβλαστήσεων που έχουν το χρώμα του δέρματος θα πρέπει να κινητοποιήσει τους ασθενείς προς αναζήτηση ιατρικής βοήθειας.
«Η θεραπεία των κονδυλωμάτων γίνεται πλέον με laser. Είναι μια πολύ απλή και ανώδυνη διαδικασία, οπότε δεν υπάρχει κανένας λόγος καθυστέρησής της. Εναλλακτικά μπορεί να συνταγογραφηθούν τοπικές θεραπείες με κρέμες ή διαλύματα, τα οποία είναι μεν αποτελεσματικά αλλά, όπως έχει διαπιστωθεί, υπάρχουν συχνά υποτροπές. Τα κονδυλώματα μπορούν επίσης να αντιμετωπιστούν με κρυοθεραπεία με υγρό άζωτο, η οποία έχει υψηλά ποσοστά ίασης και με χειρουργική αφαίρεση.
Ωστόσο, το Ultra Pulse CO2 Laser κρίνεται πιο αποτελεσματικό, αφού μπορεί να εξαχνώσει ακόμα και βλάβες που είναι αόρατες με γυμνό μάτι. Έτσι ο ασθενής απαλλάσσεται γρήγορα από τα συμπτώματα, χωρίς να χρειάζεται νέα επίσκεψη για τη θεραπεία των βλαβών που γίνονται ορατές αργότερα», καταλήγει ο Δρ. Στάμου.